Loading....
Showing posts with label ეროსი მანჯგალაძე. Show all posts
Showing posts with label ეროსი მანჯგალაძე. Show all posts
Эрос Манджгаладзе
Михаил Басиладзе #8(145, 13-18 март 2010)
Газета «24 часа»
Он не мог спокойно ходить по улице. Появление Эроса Манджгаладзе обязательно вызвало  ажиотаж. Ему улыбались прохожие, а некоторые останавливали его и зазывали в гости. Он старался не появляться на базаре, т.к. покупатели никогда не брали с него денег. Даже милиция останавливала его лишь для того, чтоб с ним просто побеседовать.
 Несмотря на его популярность, в жизни он был удивительно застенчивым и скромным человеком. Во время общения, не часто смотрел в глаза собеседнику. Он очень смущался из-за лишнего внимания к своей особе. В такие минуты, он пользовался своим артистизмом, чтоб скрыть смущенность.
Но по-настоящему он перевоплощался лишь на сцене. Там он менялся полностью и освобождался от всех комплексов. В преодолении застенчивости ему помогали грим, парик и костюмы.
Эрос Манджгаладзе родился  3 марта 1925 года, в деревне Ганири, самтредийского района. Свою первую роль исполнив в возрасте 6 лет. В детском спектакле, который поставили в деревенской школе, он исполнил роль зайчика. Однажды там даже поставил спектакль актер театра им. Ш.Руставели Заза Мачабели, главную роль в которой сыграл Эрос Манджгаладзе. Мачабели, который был под впечатлением от игры Эроса, посоветовал ему стать актером. Именно после этого тот твердо решил выбрать именно эту профессию.

В первый год он не поступил на театральный, но желание его было настолько велико, что его зачислили как свободного слушателя. Студентом актерского факультета он стал чуть позже, в январе 1941го.
Параллельно с учебой, Эрос Манджгаладзе работал в Государственном Радиокомитете Грузии. 17-ти летний Эрос стал неизменным «голосом» грузинского радио. Во время войны с помощью его голоса страна узнавала новости с фронта.
Партнер Эроса по сцене Медея Чахава вспоминает: «Его голос был магическим, бархатным, низким... Как  будто музыка лилась из его уст.»
Он озвучивал футбольные матчи, военные парады, вел репортажи с первомайских демонстраций, народных гуляний и дней города.
В 1945 году режиссер Георгий Товстоногов поставил спектакль «Мещане» М.Горького и пригласил Эроса Манджгаладзе на роль Тетерева. После первой роли он получил первое признание. А первым полноценным дебютом стара роль в спектакле «Глубокие корни», которую он исполнил после окончания института.


После недолгой женитьбы на актрисе Елене Кипшидзе, он жил совсем один на улице Барнова. Одиночество было особенно сложным в те периоды, когда он не был задействован в спектаклях. Свое одиночество он заполнял общением с собакой японской породы по кличке «Танго», которого ему подарили в Москве.
Однажды, театр им. Ш.Руставели отправлялся на гастроли в Румынию. Эросу Манджгаладзе не позволили взять с собой «Танго»,  из-за чего  он отказался ехать на гастроли в Бухарест. И согласился лишь после того, как ему пообещали оставить собаку у кинологов. После окончания гастролей, советское посольство устроило банкет в честь актеров, где посол попросил Эроса сказать тост. Тот поднялся и сказал: «Я поднимаю тост за «Танго»!». Посол, не знающий историю про собаку, посчитал, что актер является поклонником аргентинского танго и попросил у аркестра исполнить танго.
Когда «Танго» умер, Эрос очень переживал и похоронил собаку с большой помпезностью.


 Готовиться к спектаклю Эрос Мнджгаладзе начинал за несколько дней. Он никогда не курил и не использовал алкоголь во время представлений. У него был свой зритель, который специально приходил в театр, чтоб на него помотреть. У его актерского таланта не было границ – он одинаково хорошо мог сыграть и трагедию, и фарс, и комедию. Каждому зрителю казалось, что Эрос выходит на сцену исключительно для него. Даже отрицательные персонажи в его исполнении вызывали симпатию у зрителя.

Режиссер Михаил Туманишвили построил свой спектакль «Чинчрака» на импровизации актеров. Одну из ролей импровизатора в этом случае исполнял Эрос Манджгаладзе.
И не важно какую роль он исполнял – роль второго плана или всего лишь эпизодическую роль –он всегда создавал такое лицо, что оно навсегда запоминалось зрителю.
Он был безобидным и застенчивым человеком. Его звали Эросом – именем Бога Любви.



Перевод – Ани Чибошвили
His name was Eross– The name of god of love
                                                                                                      | Tatia Tukhashvili |

Georgian version - CLICK HERE

He could’n walk freely in the street. Passers always smiled at him, usually  they stopped him and invited at home. He didn’t like going to the store or market, because the sellers gave him everything for free.
Inspite of his such popularity in casual life he was quite shy and modest person. From  too much attention he felt akward and got confused. In these exact cases he was helped out by his artistism to somehow cover his shyness. But the real transformation was on stage. While the performance he changed all the way around. Theatral costume, wig and the make-up helped him to overcome his shyness.
Erosi Manjgaladze was born on March 3 of 1925 in the village named Ganiri. His first role was at age of 6 in the school play.  After an actor of Rustaveli Theatre saw Erosi’s performance he advised to become an actor. After that Erosi firmly desided to become one.
Erosi began working in state radiocommittee of Georgia. At the age of 17 he became the invarialbe voice of Georgia’s radio.
Erosi’s stage partner  Medea Cakhava commented: “He had some kind of magic, low and velvety voice. It was like music coming out from his mouth.”
In 1945 director George Tovstonogov staged “The Philistines”. On Teterev’s role he invited Erosi Manjgaladze. The first performance gave rise to the first recognition.
Erosi always began preparation for the play several days earlier. He didn’t smoke and didn’t drink alcohol too for several days before the performance. He had his own audience, people who  went to the theatre just to see him, to view his performance. His stage talent had no borders, he could act in tragedy, comedy and practially everything.
The director Mikheil Tumanishvili staged “chinchraka” all based on actors’ improvisation. In this case the main improvisator was Erosi Manjgaladze.
He was harmless and shy person. His name was Eros- the name of god of love.        

                                                                                    
მას ეროსი ერქვა - სიყვარულის ღმერთის სახელი
|თათია ტუხაშვილი|
English version - CLICK HERE

მიხეილ ბასილაძე #8 (145, 13-18 მარტი 2010)
გაზეთი 24 საათი
მას ქუჩაში თავისუფლად სიარული არ შეეძლო. ეროსი მანჯგალაძის გამოჩენა ყველგან აჟიოტაჟს იწვევდა. გამვლელები უღიმოდნენ, აჩერებდნენ და სახლში ეპატიჟებოდნენ.  იგი ბაზარში სიარულს ერიდებოდა, რადგან გამყიდველები თითქმის ყველაფერს უფასოდ სთავაზობდნენ. ეროსის ავტომობილს მილიცია მხოლოდ იმიტომ აჩერებდა, რომ მას გასაუბრებოდნენ.
პოპულარობის მიუხედავად ცხოვრებაში იგი საოცრად მორცხვი და მორიდებული ადამიანი იყო. ლაპარაკის დროს თანამოსაუბრეს ხშირად თვალებს ვერ უსწორებდა. ზედმეტი ყურადღებისგან თავს უხერხულად გრძნობდა და იბნეოდა. ასეთ  შემთხვევაში იგი არტისტიზმს იშველიებდა, რომ რამენაირად სიმორცხვე დაემალა.
მაგრამ ეროსის ნამდვილი გარდასახვა სცენაზე ხდებოდა. წარმოდგენისას იგი მთლიანად იცვლებოდა და ყველა კომპლექსისგან თავისუფლდებოდა. სიმორცხვის დაძლევაში გრიმი, პარიკი და თეატრალური კოსტიუმი ეხმარებოდა.
ეროსი მანჯგალაძე 1925 წლის 3 მარტს სამტრედიის რაიონის სოფელ ღანირში დაიბადა. პირველი როლი 6 წლის ასაკში შეასრულა. საბავშვო სპექტაკლში, რომელიც სოფლის სკოლაში დაიდგა, ეროსი მანჯგალაძე კურდღელს თამაშობდა.  ერთხელ სკოლაში რუსთაველის თატრის მსახიობი ზაზა მაჩაბელი მოვიდა და პიესა „რღვევა“ დადგა. მანჯგალაძემ მთავარი როლი ითამაშა. ეროსის ნიჭით მოხიბლულმა მაჩაბელმა მას მსახიობობა ურჩია. ამის შემდეგ მანჯგალაძემ მსახიობობა მტკიცედ გადაწყვიტა.
პირველ წელს ეროსი ვერ მოეწყო თეატრალურ ინსტიტუტში, მაგრამ იმდენად მონდომებული იყო, რომ თავისუფალ მსმენელად ჩაირიცხა. სამსახიობო ფაკულტეტის სტუდენტი ეროსი მოგვიანებით, 1941 წლის იანვარში გახდა.
თეატრალურ ინსტიტუტში სწავლის პარალელურად, მანჯგალაძემ მუშაობა დაიწყო საქართველოს სახელმწიფო რადიოკომიტეტში.  17 წლის ახალგალგაზრდა საქართველოს რადიოს უცვლელი ხმა გახდა. ომის დროს ეროსის ხმით იგებდა ქვეყანა ფრონტის ამბებს. ის ცოცხობდა მიკროფონთან. რადიოში ეროსის მიერ გადმოცემულ ამბავს გაცოცხლება არ სჭირდებოდა. მისი ხმის საშუალებით მსმენელის წარმოსახვაში ცოცხალი სურათი იხატებოდა. სცენაზე ეროსის პარტნიორი მედეა ჩახავა მანჯგალაძის ხმას შემდეგნაირად იხსენებს: “ხმა ჰქონდა რაღაც ჯადოსნური, ხავერდოვანი, დაბალი. კი არ ლაპარაკობდა - ღუღუნებდა. თითქოს მუსიკა იღვრებოდა მისი ბაგეებიდან.“
ეროსი გადმოსცემდა საფეხბურთო მატჩების, სამხედრო აღლუმების, პირველი მაისისა და 7ნოემბრის დემონსტრაციების რეპორტაჟებს, მნიშვნელოვან სამთავრობო დადგენილებებს, სახალხო ზეიმებს და თბილისობებს.
1945 წელს რეჟისორმა გიორგი ტოვსტონოგოვმა გორკის „მდაბიონი“ დადგა. ტეტერევის როლზე მან ეროსი მიიწვია. პირველ სპექტაკლს პირველი აღიარება მოჰყვა.  მანჯგალაძის სრულფასოვანი დებიუტი კი ინსტიტუტის დასრულების შემდეგ, სპექტაკლში „ღრმა ფესვები“ შედგა.
მსახიობ ელენე ყიფშიძესთან ხანმოკლე ქორწინების შემდეგ სულ მარტო ცხოვრობდა ეროსი ბარნოვის ქუჩაზე. მარტო ყოფნა მას განსაკუთრებით მაშინ უჭირდა, როდესაც სპექტაკლი არ ჰქონდა. მარტოობას ეროსი ტანგოსთან ერთად ატარებდა. ტანგო იაპონური ჯიშის ძაღლი იყო და მსახიობს იგი ქვეყანას ერჩია. მანჯგალაძეს ძაღლი მოსკოვში აჩუქეს. ბავშვობაში ეროსის სოფელში საყვარელი ძროხა ჰყავდა, რომელსაც ტანგო ერქვა, ძაღლმა სახელი მემკვიდრეობით სწორედ ძროისგან მიიღო.
ერთხელ რუსთაველის თეატრი გასტროლებზე რუმინეთში მიემგზავრებოდა. ეროსი მანჯგალაძეს ტანგოს წაყვანის უფლება არ მისცეს. ამის გამო მსახიობმა ბუქარესტში წასვლაზე უარი განაცხადა. ეროსი მხოლოდ მაშინ დათანხმდა, როდესაც ძაღლის კინოლოგთან დატოვებას დაპირდნენ. გასტორლების ბლოს, საბჭოთა საელჩომ ქართველი მსახიობებისთვის ბანკეტი გამართა. ელჩმა ეროსის სადღეგრძელოს თქმა სთხოვა. ეროსი წამოდგა და თქვა: „მე ვსვამ ტანგოს სადღეგრძელოს“ რათქმაუნდა ელჩმა თბილისში დატოვებული ძაღლის შესახებ არაფერი იცოდა. მან ჩათვალა, რომ მანჯგალაძე არგენტინული ტანგოს თაყვანისმცემელი იყო და ორკესტრს ტანგოს შესრულება სთხოვა.
როდესაც ტანგო მოკვდა, ეროსიმ ეს ამბავი ძალიან განიცადა და ძაღლი დიდი ზარ-ზეიმით დაასაფლავა.
ეროსი სპექტაკლისთვის მზადებას რამდენიმე დღით ადრე იწყებდა. როდესაც წარმოდგენა ჰქონდა, იგი არც სიგარეტს ეწეოდა და არც ალკოჰოლურ სასმელს იღებდა.  მანჯგალაძეს თეატრში საკუთარი მაყურებელი ჰყავდა, ხალხი, რომელიც სპეციალურად მის სანახავად დადიოდა თეატრში. მის სამსახიობო ნიჭს საზღვარი არ ჰქონდა, მას შეეძლო ეთამაშა ტრაგედიაც, ფარსიც და კომედიაც. თითოეულ მაყურებელს ეჩვენებოდა, რომ ეროსი მხოლოდ მისთვის გამოდიოდა სცენაზე. მანჯგალაძის შესრულებული უარყოფითი პერსონაჟიც კი მაყურებლის სიმპათიას იწვევდა.

 რეჟისორმა მიხეილ თუმანიშვილმა „ჭინჭრაქა“ მსახიობთა იმპროვიზაციაზე ააგო. ერთ-ერთი მთავარი იმპროვიზატორის როლს ამ შემთხვევაში ეროსი მანჯგალაძე თამაშობდა.
მნიშვნელობა არ ჰქონდა რა როლს ასრულებდა ეროსი. მეორე პლანის თუ ეპიზოდურ როლებშიც, მანჯგალაძე ისეთ სახეებს ქმნიდა, რომ მაყურებელს იგი სამუდამოდ  ამახსოვრდებოდა.
იგი უწყინარი და მორიდებული ადამიანი იყო. ეზოს ბავშვები მას ერიკოს ეძახდნენ და ფეხბბურთის სათამაშოდ ეპატიჟებოდნენ. მას ეროსი ერქვა - სიყვარულის ღმერთის სახელი.