| ნანუკა სეფაშვილი|
მარი ჯანაშია (ამონარიდი ინტერვიუდან) :
" - როგორც ყველა პატარა გოგონა, მსახიობობაზე მეც ვოცნებობდი, მაგრამ თეატრალურ ინსტიტუტში სრულიად შემთხვევით მოვხვდი. თავდაპირველად ბალერინობა მინდოდა, მაგრამ რატომღაც ეს არ გამოვიდა, თუმცა სულ ვცეკვავდი. თეატრალურ ინსტიტუტშიც და მერე უკვე თეატრშიც, ყველა ფიქრობდა, რომ ქორეოგრაფიული მქონდა დამთავრებული.
ერთხელ, მე და ჩემი მეგობარი ძველ კინოსტუდიასთან ვიდექით. ერთი ყმაწვილი მოგვიახლოვდა და მე სტუდიაში შემიყვანა. მაშინ რეზო ჩხეიძე "ღიმილის ბიჭების" გადაღებას აპირებდა. მართალია, ფილმში არ მოვხვდი, მაგრამ ბატონმა რეზომ მითხრა, შვილო, რა გინდა უნივერსიტეტში, წადი და თეატრალურში ჩააბარე, საბუთების მიღება მალე თავდებაო...
" - როგორც ყველა პატარა გოგონა, მსახიობობაზე მეც ვოცნებობდი, მაგრამ თეატრალურ ინსტიტუტში სრულიად შემთხვევით მოვხვდი. თავდაპირველად ბალერინობა მინდოდა, მაგრამ რატომღაც ეს არ გამოვიდა, თუმცა სულ ვცეკვავდი. თეატრალურ ინსტიტუტშიც და მერე უკვე თეატრშიც, ყველა ფიქრობდა, რომ ქორეოგრაფიული მქონდა დამთავრებული.
ერთხელ, მე და ჩემი მეგობარი ძველ კინოსტუდიასთან ვიდექით. ერთი ყმაწვილი მოგვიახლოვდა და მე სტუდიაში შემიყვანა. მაშინ რეზო ჩხეიძე "ღიმილის ბიჭების" გადაღებას აპირებდა. მართალია, ფილმში არ მოვხვდი, მაგრამ ბატონმა რეზომ მითხრა, შვილო, რა გინდა უნივერსიტეტში, წადი და თეატრალურში ჩააბარე, საბუთების მიღება მალე თავდებაო...