Loading....
მარია კალასი გაკვეთილს ატარებს
მაკო გოჩაშვილი
„სტურუა დაბერდა.
სტურუას შემოქმედებით კრიზისი აქვს.
სტურუას მსახიობი არ უყვარს.
სტურუა დაბრუნდა. მაგრამ ახალს, განსაკუთრებულს ვეღარაფერს შექმნის.
არ მეცოდებიან ადამიანები, რომლებიც ამას ამბობენ. არ მეცოდებიან, რადგან აქვთ ბრწყინვალე შანსი, წავიდნენ ყოფილი აბრეშუმის ფაბრიკის ტერიტორიაზე ახლად გახსნილ თეატრ-ფაბრიკაში და დარწმუნდნენ, რომ:
სტურუა ყველაზე ახალგაზრდა რეჟისორია საქართველოში.
სტურუამ თავისი შემოქმედების ახალი ეტაპი დაიწყო.
სტურუას ძალიან უყვარს მსახიობი.
სტურუამ შექმნა მორიგი შედევრი, რომელიც თამამად დაუდგება გვერდით „კავკასიურს“, „რიჩარდს“, „ყვარყვარეს“...
აი, რას წერს 2013 წლის ივნისში გამოქვეყნებულ სტატიაში იოსებ ჭუმბურიძე. ალბათ ყველა ის ადამიანი, ვინც ეს სტატია წაიკითხა, მეორე დღესვე მოკალათდა თეატრი-ფაბრიკის დარბაზში და ერთი თუ ორი საათით მარია კალასის ცხოვრებით იცხოვრა. არ ვაჭარბებ.. ლელა ალიბეგაშვილის მარია კალასი უზომოდ გააზრებული და გათავისებული პერსონაჟია. რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, ასეთი რამ თანამედროვე ქართული თეატრის ცხოვრებაში უკვე იშვიათობაა. „მარია კალასი-გაკვეთილი“ ეს ის სპექტაკლია, რომელიც მაყურებელს მონუსხულსა და აღფრთოვანებულს ტოვებს, აყვარებს თეატრს, მსახიობსა და ხელოვნებას.
ლელა ალიბეგაშვილის მარია კალასი გაკვეთილს ატარებს კონსერვატორიაში. გაკვეთილის ფონზე მაყურებლის თვალწინ მის მიერ განვლილი ცხოვრება იხატება, თავისი ტრაგიზმითა თუ სიხარულით სავსე. მართლაც ასეა, ლელა ალიბეგაშვილის მარია კალასი  „ხან გაგაცინებს, ხან აგატირებს, ხან დაგამშვიდებს, ხან აგაღელვებს...“ ძლიერი, მკაცრი, ქედმაღალი, ცინიკოსი, თუმცა ამავდროულად გულჩვილი მარია კალასი მის წინ წარმსდგარ კონსერვატორიის სტუდენტებს ასწავლის, თუ რას ნიშნავს იყო მომღერალი. ლელა ახალაია, ქეთი სვანიძე და არჩილ გოგიტიძე ერთმანეთისგან სრულიად განსხვავებულ სტუდენთა სახეებს გვიხატავენ.
მაკა ვასაძის მიერ „თეატრსა და ცხოვრებაში“ გამოქვეყნებულ სტატიაში ვკითხულობთ: „სპექტაკლის ბოლოს მაყურებელს თვალზე ცრემლი ედგა. ეს იყო წარმოდგენა, სადაც სცენასა და დარბაზს შორის დისტანცია წაიშალა ანუ მაყურებელიც ისევე ჩაერთო ქმედებაში, როგორც შემოქმედებითი ჯგუფი. ეს კი ნამდვილად შეიძლება ჩაითვალოს სპექტაკლის გამარჯვებად.“
თვითონ ლელა ალიბეგაშილს უთქვამს: „რობერტ სტურუასთან მუშაობა მსოფლიოს ნებისმიერი უბრწყინვალესი მსახიობისთვის ზეიმია. ჩვენ კი განებივრებულები ვართ მასთან მუშაობით. მარია კალასი, მოგეხსენებათ, ეს არის უდიდესი შემოქმედი და მასზე სპექტაკლს დგამს ასეთივე დონის უდიდესი რეჟისორი, რობერტ სტურუა... წარმოიდგინეთ, როგორი ზეიმი იქნებოდა ეს რეპეტიციები.“


რეჟისორმა სპექტაკლს საფუძვლად დაუდო ტერენს მაკნელის პიესა „მასტერ კლასი“. წარმოდგენა მუსიკალურად გააფორმა ვერდის, პუჩინის, ბეთჰოვენისა და გია ყანჩელის მუსიკით. სპექტაკლში მონაწილეობის საშუალება მართლაც ღირსეულ მსახიობებს მისცა, რომლებიც არაჩვეულებრივად ასრულებენ საკუთარ როლს. ზემოთაღნიშნული მსახიობების გარდა, სპექტაკლში მონაწილეობენ დავით დარჩია და დავით უფლისაშვილი.
„მარია კალასის მასტერკლასის ჩვენებით, სიმბოლურად გაკვეთილი რომ ჰქვია, რობერტ სტურუამ საკუთარ თავს საჩუქარი გაუკეთა და „უნებურად“ ყველა მისი ახლობელი, მეგობარი, სისხლითა თუ სულით ნათესავი დაგვასაჩუქრა. რობერტმა კალასის ნიჭის ბრწყინვალების გამონათებას პირადი ბიოგრაფიის „ნამსხვრევები“ ჩააქსოვა და მართლაც დაგვმოძღვრა ყველანი - ნიჭი ღვთის ხელდასხმული საოცრებაა, ნიჭი თავისთავად ხელთუქმნელი ძეგლია, რომლის ხელყოფა შეუძლებელია! ნიჭს მხოლოდ უნდა თაყვანი სცე! ნიჭი პიროვნების დიადემაა, ნიჭი გამორჩეულობის ნიშანია, ნიჭი თავისუფლებაა! მარია კალასი ღმერთის რჩეული გახლდათ. რობერტ სტურუამ და ლელა ალიბეგაშვილმა ნიჭიერებას დაუდგეს ძეგლი!" (ნათელა არველაძე, 2013 წლის ივნისი, გაზეთი  „რეზონანსი“)
18 და 19 აპრილს ამ სპექტაკლის პრემიერა რუსთაველის თეატრში შედგება და  ჩვენ, მაყურებელი, კიდევ ერთხელ ვიქნებით ამ დიდი საპრემიორო ზეიმის თანამონაწილენი. მაშ ასე, შევხვდებით რუსთაველის თეატრის დიდ სცენაზე!
 Mikheil Tumanishvili
“Movement is life… theatre is movement” - the author of these words would turn 94 this year. On the 6th of February, Georgian director, public artist of the USSR, Georgia’s honorary citizen Mikheil Tumanishvili was born.


After returning from the Second World War in 1944, Mikheil Tumanishvili started his studies at the faculty of directing of Shota Rustaveli Theatre and Film Georgia State University. After graduation, he was invited as a director to the Rustaveli Theatre in 1949. During 1968-71 Mikheil Tumanishvili was a main director at Rustaveli Professional State Drama Theatre. This period marked a milestone in his career, which he pursued along with other peers of “Shvidkaca” (group of seven people).

At all times, there are people whose work greatly impact on the fields of art in which they contribute with their creativity; on the other hand, it influences on the cultural development of the country. Mikheil Tumanishvili was that type of person. His work was characterized by original interpretation, distinct shapes of details, virtual treatment of scenic details and nuances. Theatre was everything for him. He lived with the idea of it. When looking at his diaries and notes, it becomes clear how deeply he loved his job.

“Miracle  -  it is an event, which exists out of boundaries. Theatre - is it not a miracle, when there are different lives, suffers, joy, people and characters born on the stage?! Theatre- it is a miracle”. (M. Tumanishvili diaries, 1976).

In 1990 he was awarded with “Marjanishvili Prize” for the book named “Before Rehearsal Begins” and in 1996 he was granted a "Medal of Honor".

In the same year, on the 11th of May Mikheil Tumanishvili died…